INFORMACJE DLA UCZESTNIKÓW
Warunkiem uczestnictwa w konferencji z cyklu Muzeum – formy i środki prezentacji pt. Technika i Nauka w Muzeum jest dokonanie rejestracji poprzez elektroniczny formularz rejestracyjny oraz uzyskanie potwierdzenia od Organizatora o zakwalifikowaniu się. Uiszczenie opłaty jest ostatecznym warunkiem przyjęcia zgłoszenia na Konferencję.
Warunki uczestnictwa
Udział w Konferencji jest całkowicie dobrowolny i płatny. Koszt uczestnictwa w konferencji wynosi:
Opłatę należy uiścić w terminie 14 dni od daty wystawienia faktury przez Organizatora Konferencji na rachunek bankowy organizatora tj.:
Bank Handlowy w Warszawie, Oddział w Bydgoszczy
65 1030 1090 0000 0000 8780 7002,
tytułem: udział w konferencji Technika i Nauka w Muzeum. Formy i środki prezentacji 25-27.09.2019 r., imię i nazwisko uczestnika.
Technika i Nauka w Muzeum
V Konferencja naukowa z cyklu
Muzeum – formy i środki prezentacji
25 – 27 września 2019 r.
City Hotel Bydgoszcz
ul. 3 Maja 6
85-950 Bydgoszcz, Polska
Budynek powstał w latach 1899-1902 jako obiekt mieszkalny dla członków zarządu Młynów Rothera; do 1908 zrealizowano towarzyszące zabudowania gospodarcze. Jest przykładem stylu neoromantycznego, typowego dla przełomu XIX/XX wieku. Po II wojnie światowej został przejęty przez Skarb Państwa i przekazany w dzierżawę Państwowym Zakładom Zbożowym, zachowując jednak funkcję mieszkalną. W 1975 roku przeszedł w użytkowanie, a w 1994 roku stał się własnością Muzeum Okręgowego im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy. Mieściły się tutaj działy Numizmatyki, Grafiki i Inwentaryzacji oraz pracownie fotograficzna i konserwacji, a w przyległym budynku gospodarczym pracownia plastyczna. Obecnie prezentowana jest stała ekspozycja twórczości Leona Wyczółkowskiego.
Budynek powstał po 1789 roku w związku z realizacją zespołu przemysłowego na terenie Wyspy Młyńskiej, wznoszonego równolegle z budową Kanału Bydgoskiego. Budynek pełnił funkcję spichrza przeładunkowego i magazynu zbóż dla pobliskich młynów. Po 1945 roku przeszedł na własność Skarbu Państwa, do 1974 roku pozostając w dzierżawie Państwowych Zakładów Zbożowych. Wielokrotnie remontowany, w 1979 roku przeszedł w użytkowanie, a w 1997 roku stał się własnością Muzeum Okręgowego im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy. Do 2007 roku mieścił się tu Dział Historii oraz wystawa rzemiosła artystycznego. Od 2009 roku przeznaczony na zbiory archeologiczne Muzeum.
Kamienica z przełomu XVIII i XIX wieku, o cechach klasycyzującego, późnego baroku. Została wzniesiona przypuszczalnie na miejscu jednego z obiektów dawnej Mennicy bydgoskiej, do 1996 roku pełniąc funkcję domu mieszkalnego dla pracowników administracji młynów. W 1945 roku stała się własnością Skarbu Państwa, a w latach 90. XX wieku została przejęta przez Miasto Bydgoszcz. W 2009 roku, po pracach remontowo-odtworzeniowych, kamienica została przekazana w użytkowanie Muzeum Okręgowemu im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy, z przeznaczeniem na Europejskie Centrum Pieniądza.
W latach 1786-88 w południowo-wschodniej części Wyspy Młyńskiej stanął młyn wodny z sześcioma liniami przemiału mąki (tzw. Młyn Panzera). W 1828 został przebudowany, m.in. dobudowano trzy kolejne linie mączne oraz koła młyńskie. Obecny budynek powstał w 1861 roku jako młyn parowy z ośmioma liniami mielącymi. Nosił nazwę Młynu Camphausa, jednak charakterystyczna kolorystyka ceglanych elewacji sprawiła, że znany jest dziś jako Czerwony Spichrz. Po 1945 roku przeszedł na własność Skarbu Państwa, do 1974 roku pozostając w dzierżawie Państwowych Zakładów Zbożowych. W 1979 roku przeszedł w użytkowanie, a w 1997 roku stał się własnością Muzeum Okręgowego im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy. Ze względu na zły stan techniczny prezentowano tu głównie sezonowe wystawy sztuki współczesnej, obecnie mieści się tu Galeria Sztuki Nowoczesnej.
Budynek powstał w latach 1899-1902 jako obiekt mieszkalny dla członków zarządu Młynów Rothera; do 1908 zrealizowano towarzyszące zabudowania gospodarcze. Jest przykładem stylu neoromantycznego, typowego dla przełomu XIX/XX wieku. Po II wojnie światowej został przejęty przez Skarb Państwa i przekazany w dzierżawę Państwowym Zakładom Zbożowym, zachowując jednak funkcję mieszkalną. W 1975 roku przeszedł w użytkowanie, a w 1994 roku stał się własnością Muzeum Okręgowego im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy. Mieściły się tutaj działy Numizmatyki, Grafiki i Inwentaryzacji oraz pracownie fotograficzna i konserwacji, a w przyległym budynku gospodarczym pracownia plastyczna. Obecnie prezentowana jest stała ekspozycja twórczości Leona Wyczółkowskiego.
Budynki produkcyjne i magazynowe wznoszono najczęściej w konstrukcji szkieletowej, złożonej z żelbetowych slupów przekrytych rozłożystym, płaskim dachem. Przestrzenie międzysłupowe wypełniano cegłą. Zadaniem lekkich, ceglanych ścian było przejęcie w razie eksplozji fali uderzeniowej, co dawało szansę uniknięcia całkowitego zniszczenia budynku i możliwość przywrócenia produkcyjności w stosunkowo krótkim czasie. Dodatkowo do budynków szczególnie zagrożonych wybuchem wprowadzano tzw. ściany wydmuchowe – lekkie konstrukcje drewniano-szklane, zaś przekroje budynków i ukształtowanie otoczenia za pomocą nasypów ziemnych koncypowano w taki sposób, aby fala uderzeniowa kierowała się w stronę ściany wydmuchowej, a po jej zniszczeniu – ku górze. Nasypy pełniły dodatkowo funkcję maskującą. Znaczna część przedsięwzięć odnośnie bezpieczeństwa dotyczyła powstawania iskier: podłogi obiektów produkcyjnych były wykładane blachą ołowianą, nie tworzącą iskier w przypadku uderzenia, narzędzia były wykonane z tworzyw sztucznych i brązu. Narożniki ścian wewnętrznych zaokrąglano, aby fala uderzeniowa nie porywała ze sobą odłamków. Dla pracowników przewidziane były tzw. tunele ucieczkowe, kilkakrotnie załamane, a na końcu zaopatrzone w schron.
W 1618 r. osiedliły się w tym miejscu, w nowo zbudowanym klasztorze (1615-1618) przy kościele Świętego Ducha, siostry Klaryski. W styczniu 1834 r. władze pruskie ogłosiły kasatę klasztoru klarysek, a w 1837 r. klasztor wraz z kościołem przeszły na własność miasta. Budynki klasztorne przeznaczono na szkołę, ale ostatecznie założono w nich pierwszą Lecznicę Miejską. 11 kwietnia 1946 r. obiekt został przeznaczony na siedzibę Muzeum Okręgowego im. Leona Wyczółkowskiego.
Bilety na wystawy czasowe oraz stałe, wydarzenia, wykłady i inne. Zakup online książek i gadżetów.
Spacery, spotkania kuratorskie, literackie, wykłady i więcej
Zapisz się i bądź na bieżąco
