Jej rozkwit związany był z działalnością przedsiębiorców menniczych pochodzących z Niemiec, Włoch i Niderlandów, takich jak: Walenty Jahns, Herman Rüdiger, Ernest Knorr, Eryk Huxer, bracia Andrzej i Tomasz Tymowie, Tytus Liwiusz Boratini i in. Znaczący wkład w działalność mennicy wnieśli również mieszczanie bydgoscy: Krzysztof Guttman i Michał Hoderman. Mennica bydgoska, obok drobnych monet takich jak szelągi i trojaki, wybijała również monety o wysokim nominale: dukaty i ich wielokrotność, a także talary i półtalary.

Na ekspozycji prezentowane są wybrane monety bite w mennicy bydgoskiej a pochodzące ze zbioru bydgoskiego Muzeum. Wybijane w Bydgoszczy monety odznaczały się znakomitym opracowaniem artystycznym, gdyż stemple do nich wykonywali m.in. artyści tej rangi, co Samuel Ammon i Jan Höhn. Z Bydgoszczy pochodzi słynna złota moneta studukatowa z 1621 r., o wadze 350 g, uważana za jedną z najpiękniejszych monet europejskich. Na wystawie została ona zaprezentowana dzięki wykorzystaniu nowoczesnej techniki 3D. Monety z mennicy bydgoskiej docierające do wielu zakątków Europy spotykamy w pojedynczych znaleziskach, jak i skarbach.

Proces wytwarzania monet ilustrowany jest podświetlanymi reprodukcjami witraży z mennicy w Konstancji a także wybranymi rycinami z dzieła Georgiusa Agricoli „De re metallica”. Na wystawie zaprezentowano również m.in. narzędzia kowalskie, dające wyobrażenie o narzędziach używanych w trakcie działalności mennicy bydgoskiej oraz inne przedmioty takie jak: tygle, stemple mennicze, skrzynia – skarbiec, a także zabytki kultury materialnej (fajki buty, dzbanki i kafle z pieca) znalezione w trakcie wykopalisk prowadzonych na terenie dawnej mennicy, na Wyspie Młyńskiej przez Wojewódzki Urząd Ochrony zabytków w Toruniu Delegatura w Bydgoszczy w latach 1993/1994 oraz 2006-2009.