Wyższa Szkoła Gospodarki w Bydgoszczy

  Czas zwiedzania – 1h

Muzeum w swoich zbiorach posiada cztery tysiące eksponatów, związanych z fotografią dawną i dzisiejszą. Wśród nich oryginalny drewniany aparat studyjny z końca XIX wieku, aparat Leica z 1933 roku oraz Kijew 15 TEE. Muzeum Fotografii to miejsce żywe i dynamiczne. Można się w nim zapoznać z ciekawą historią fotografii, zobaczyć i dotknąć aparatów fotograficznych z różnych okresów jej rozwoju, a w ciemni muzealnej poznać proces powstania fotografii tradycyjnej. Regularnie organizowane są tu również wystawy fotograficzne, zarówno  bydgoskich artystów, jak i znanych fotografików z Polski i zagranicy. Muzeum to miejsce otwarte, do którego można przyjść porozmawiać o fotografii w najróżniejszych kontekstach. Mieści się w odrestaurowanej starej wozowni z XIX wieku.

Pejzaż utrwalony

W 2014 r. Muzeum obchodziło 10-lecie istnienia. W swoich zbiorach posiada trzy i pół tysiąca eksponatów, związanych z fotografią dawną i dzisiejszą. Ponad połowa z nich pochodzi od prywatnych darczyńców. Zgromadzono tutaj także kamery filmowe, projektory, akcesoria, jak również książki i czasopisma o tematyce fotograficznej – z „białych kruków”: „Almanach Fotografii Wileńskiej” z 1931 roku oraz seria miesięczników „Fotograf Bydgoski” z lat 1925-1930.Ludwig Schultz i Johann Winnemer byli bydgoskimi kupcami prowadzącymi, jeszcze przed pierwszą wojną światową, przedsiębiorstwo spedycyjne i dla rozwoju fotografii w Bydgoszczy nie zasłużyli się wcale. Jednak to na parceli pierwotnie do nich należącej, w starej wozowni, znalazło swoją siedzibę, założone w 2004 roku, unikatowe muzeum Fotografii.

Stara wozownia, Alfa i FOTON

Bydgoszcz od dawna związana jest z fotografią. Patronem Muzeum jest Marian Dziatkiewicz, który w 1925 roku założył przy ulicy Garbary 3, Fabrykę Płyt Fotograficznych ALFA (Kuczma Rajmund, Bydgoszczanie. Marian Dziatkiewicz „Express bydgoski” z 15 września 1999 r., nr 180, s. 5.) Rok później uruchomił fabrykę płyt fotograficznych. Marian Dziatkiewicz był pracowity, ambitny i kochał to, co robił. Rozwijał produkcję i jednocześnie prowadził działalność popularyzatorską sztuki fotograficznej, wydając nie tylko materiały reklamowe, ale także poradniki, informatory, podręczniki nauki fotografowania oraz czasopismo prezentujące nowości. Opublikował m.in. w nakładzie 120.000 egzemplarzy bezpłatny podręcznik przygotowany przez Tadeusza Cypriana. Dobrze zorganizowana fabryka, z chwilą wybuchu II wojny światowej, przeszła pod zarząd władz okupacyjnych. Marian Dziatkiewicz wyprowadził się do Warszawy. Swoje ukochane przedsiębiorstwo odzyskał tylko na chwilę, w 1945 roku zostało znacjonalizowane i funkcjonowało, jako FOTON. Zakłady po 1989 roku nie odnalazły się w nowej gospodarczej rzeczywistości, ale historia i tradycje klasycznej fotografii pozostały – tak, jak pragnienie ich ocalenia.

O dwóch takich

Ryszard Chodyna w FOTONIE pracował przez wiele lat, gromadził pamiątki i wspomnienia po nieistniejącej już fabryce. Jesienią 2004 roku pomysł utworzenia Muzeum Fotografii przedstawił ówczesnemu Kanclerzowi Wyższej Szkoły Gospodarki, Krzysztofowi Sikorze, oraz grupie dawnych pracowników Fotonu. Zapał i pragnienie ocalenia pięknej przeszłości udzieliły się wszystkim. Zapadła decyzja i od razu przystąpiono do pracy. W 2014 r., Muzeum obchodziło 10-lecie istnienia. Aktualnie w swoich zbiorach posiada trzy i pół tysiąca eksponatów, związanych z fotografią dawną i dzisiejszą. Ponad połowa z nich pochodzi od prywatnych darczyńców, m.in. cenne aparaty fotograficzne, a wśród nich oryginalny, drewniany aparat studyjny z końca XIX wieku, stara Leica z 1933 roku oraz Kijew 15 TEE, wyposażony w migawkę wachlarzykową. Na stałą ekspozycję, którą można oglądać codziennie, poza niedzielami i poniedziałkami, składają się także powiększalniki i stare fotografie. W tym unikatowe zdjęcia Jana Bułhaka i Edwarda Hartwiga, najwybitniejszego polskiego fotografika, który o swojej twórczości mówił „Fotografia – to sztuka wizualna, którą można realizować tradycyjnymi metodami, warto sięgać też do świata wyobraźni, fantazji. W mojej praktyce często kieruję się intuicją, bez której nie ma sztuki”. Intuicją przy urządzaniu Muzeum kierowali się także jego pomysłodawcy. Są tutaj kamery filmowe, projektory, rozmaite akcesoria, jak również książki i czasopisma o tematyce fotograficznej – z „białych kruków”: „Almanach Fotografii Wileńskiej” z 1931 roku oraz seria miesięczników „Fotograf Bydgoski” z lat 1925-1930. Słowem, wszystko, co ciekawe.

Miejsce otwarte

Muzeum to miejsce otwarte, do którego można przyjść porozmawiać o fotografii w najróżniejszych kontekstach. Dysponując zapleczem technicznym oraz profesjonalnym atelier, muzeum od kilku lat prowadzi warsztaty, cieszące się niegasnącą popularnością nie tylko wśród bydgoszczan. W 2010 roku utworzono również Bydgoską Akademię Fotografii o profilu artystycznym – jedyną taką formę edukacji w regionie. Muzeum to także miejsce spotkań nieformalnej Grupy Miłośników Kadru i znakomita przestrzeń wystawiennicza. Wśród kilkudziesięciu zrealizowanych, indywidulanych lub zbiorowych, wystaw, zwiedzających zachwyciła m.in. ta zrealizowana specjalnie na 10 lecie Muzeum: zbiorowa „Fotografia”, przygotowana w oparciu o kolekcję fotografii artystycznej Muzeum Okręgowego im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy. Wśród prezentowanych zdjęć znalazły się prace Tadeusza Wańskiego, Józefa Robakowskiego, Jerzego Riegla, Zbigniewa Lubaczewskiego, Wojciecha Woźniaka, Marka Noniewicza, Violki Kuś, Andrzeja Mazieca, Joanny Rajkowskiej i wielu innych znamienitych artystów.